بایدم شستن لب از مشک و گلاب
تا بگویم وصف ان قدسی جناب
یک دهان خواهم به پهنای فلک
تا بگویم وصف ان رشک ملک..
مولانا جلال الدین محمد به تاریخ ششم ربیع الاول 604 هـ .ق در شهر بلخ ،یکی از بلاد خراسان قدیم ، متولد گردید.
هنگامی که سیزده ساله بود، به سال 628 ه. ق. مقیم قونیه گردید.
بعدها، در محضر سید برهان الدین ترمذی، مبانی تصوف را آموخت و به مرتبه مرشدی در طریقت رسید.
در بیست و ششم جمادی الآخر 642 دیدار ناگهانی وی با حضرت شمس الدین محمد تبریزی، موجب تحول و شورش در روح و اندیشه وی گردید.
انعکاس این روح والا در آثار جاودانه ای مانند مثنوی معنوی و دیوان غزلیات شمس، نمایانگرحال و بیان یکی از بزرگترین عارفان جهانی و شخصیتهای ادبی تاریخ است.
هگل فیلسوف آلمانی ،او را " روح بر تر" دانست ، که با زبان عشق وصداقت ، سخن می گوید و گوته شاعر برجسته آلمانی ، وی را شاعر "روح و خدا" نامید.
در پیرامون آثار و شخصیت وسیع وی ، صدها اثر در حیطه جهانی به نگارش درآمده است. سازمان (یونسکو) سال 2007 میلادی را به نام مولانا جلال الدین محمد بلخی عنوان نهاد، و نشان مولانا به عنوان یکی از نشان های علمی و فرهنگی جهان ، از سوی این نهاد، ایجاد گردید.